Emeryci – Chojnice

Przypominamy, że wyjazd na wczasy wypoczynkowe do Ośrodka „Irena” w Mielnie nastąpi 27 sierpnia 2024 r. o godz. 10,30 z Placu Emsdetten.

Przyjemnego pobytu.

Zapraszamy na jesienną wycieczkę w Bieszczady w terminie 16-21.09.2024. Są jeszcze wolne miejsca, a jesień w górach jest piękna.

Tę środę spędziliśmy na wycieczce. Udaliśmy się do Owidza – miejscowości koło Starogardu Gdańskiego, by zobaczyć zrekonstruowane tam starosłowiańskie grodzisko.

Gród Owidzki to miejsce z niezwykle bogatą historią pełną tajemnic, które w dalszym ciągu są odkrywane. To miejsce pamięta nie tylko czasy wędrówek ludów, ale i czasy osadnictwa Słowian, ich rozkwit oraz upadek, a także ten moment w historii, gdy wojska szwedzkie okupowały to wzniesienie.

Owidz to osada kultury łużyckiej z IV okresu epoki brązu. Poświadcza to odkryta podczas badań archeologicznych ceramika oraz datowanie uzyskane metodą radiowęglową.
Gród został najpewniej założony na początku XI wieku, czyli w okresie umacniania panowania Polan nad Pomorzem za rządów Bolesława Chrobrego i funkcjonował co najmniej do połowy XII wieku.. Takie datowanie poświadcza m.in. analiza odkrytych tu monet oraz ceramiki.

Wejścia do grodu strzeżono w tzw. wieży bramnej.

Owidzki gród był jednym z ważniejszych grodów, jakie we wczesnym średniowieczu funkcjonowały na Kociewiu. Został on założony na szczycie izolowanego wzgórza morenowego, stanowiącego część cypla polodowcowego w zakolu rzeki Wierzycy, na zachodnim jej brzegu. Obecnie rzeka sąsiaduje z Grodziskiem od północy i wschodu.

Po wysłuchaniu przewodnika, który opowiedział historię grodu, rozpoczęliśmy zwiedzanie. Zaczęliśmy od chaty garncarza.

Następnie przeszliśmy do „wieży ostatniej obrony”, gdzie zgromadzono dawne przedmioty służące do walki w utrzymaniu grodu.

Z wieży można zobaczyć grodzisko i okolicę.

Obejrzeliśmy wystawę w chacie zielarki.

Zajrzeliśmy do chaty kata.

Dzisiejszą „integracyjną środę” spędziliśmy w Nowym Ostrowitem. Było to kolejne spotkanie z Seniorami z tej miejscowości. Pogoda dopisała, więc czas spędziliśmy na świeżym powietrzu, przy świetlicy.

Panie z Nowego Ostrowitego upiekły smaczne ciasta i przygotowały surówki. Czas szybko płynął przy rozmowach i wspominkach. Nie zabrakło tradycyjnej na piknikach grillowanej kiełbaski i kaszanki. Rusztu doglądał Pan Marek.

Były też śpiewy i tańce. Nie ważny był brak parkietu. Liczyły się chęci.

Czas spędzony w miłej atmosferze szybko minął. Podziękowaliśmy pięknie za  spędzony wspólnie czas i przyjęliśmy zaproszenie na przyszły rok.

Komu w drogę, temu czas. Wyposażeni przez panią Weronikę w lornetki, ruszyliśmy podglądać przyrodę.

Ścieżka liczy osiem przystanków, przeszliśmy tylko trzy.

Jeszcze popatrzymy na jezioro i wracamy do leśniczówki, gdzie czeka na nas rozpalone przez Pana Leśniczego ognisko. Posileni, wracamy do domu.

Koniec wycieczki, zbiórka i ruszamy w drogę powrotną.

Czekamy na podwózkę.

Zmęczeni, ale bogatsi o wiedzę na temat różnych gatunków ptaków, wracamy do domu.