Przybyłych na spotkanie powitali: pani Violetta
pani Sołtys Ciechocina
wiceprzewodniczący ZR PZERiI w Chojnicach
Polski Związek Emerytów Rencistów i Inwalidów w Chojnicach
Przybyłych na spotkanie powitali: pani Violetta
pani Sołtys Ciechocina
wiceprzewodniczący ZR PZERiI w Chojnicach
Były podziękowania za wspaniałe przyjęcie i tańce na zakończenie spotkania.
Zgodnie z zapowiedzią , dzisiaj spotkaliśmy się w Tucholi.
Jest to miasto borowiackie w województwie kujawsko-pomorskim. Położone nad rzekami: Brdą, Hozjanną, Koczą oraz nad jeziorami: Głęboczek, Mielonek i Zamkowe, w południowej części Pomorza Gdańskiego, na skraju zachodniej części Borów Tucholskich i północno-wschodniej części Krajny, w pasie Pojezierza Południowopomorskiego.
Przed siedzibą Muzeum Borów Tucholskich spotkaliśmy się z przewodnikami. Jedna grupa ruszyła w miasto, a druga do sal muzeum.
Galeria BT – można tu nabyć wyjątkowe przedmioty wykonywane przez rękodzielników z regionu. Jest to miejsce, w którym artyści ludowi mogą zaprezentować swoje wyroby.
W tym miejscu od XIV do XVIII wieku wznosił się zamek, który był zaliczany do jednego z najbardziej warownych na Pomorzu. Zamek został rozebrany po pożarze miasta w 1871 roku. Jedyne relikty murów zachowały się w piwnicach. Dziś mieści się tu Urząd Miasta.
Dwa miecze – legendarne „nagie miecze”, które Wielki Mistrz Krzyżacki Ulrich von Jungingen podarował pod Grunwaldem Królowi Polskiemu Władysławowi Jagielle pochodziły z Tucholi. Komtur Tucholski Heinrich von Schwelborn zawsze woził przed sobą dwa miecze na znak swego rzekomego męstwa. Zabrakło mu go jednak pod Grunwaldem, gdzie uciekł z pola walki. Zginął haniebnie dogoniony przez pogoń i ścięty przez harcowników.
Patronką Tucholi jest św. Małgorzata, która widniała na wszystkich pieczęciach miejskich. Według legendy miała ona uchronić miasto i mieszkańców podczas oblężenia Tucholi, kiedy to ukazała się obrońcom nakazując rzucać we wrogów chlebem. Najeźdźcy przekonani, że w grodzie znajdują się zapasy jedzenia wystarczające na przeczekanie długiego oblężenia, odstąpili od próby zdobycia miasta.
Z Tucholi pojechaliśmy do Silna. Jest to duża wieś położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim. Pierwsza wzmianka o Silnie pochodzi z 1319 roku. W roku 1358 komtur człuchowski Henryk von Thaba wystawił dokument młynarzowi dotyczący młyna. W połowie XIV wieku dla wsi został wystawiony dyplom lokacyjny.
Silno to jedna z pierwszych miejscowości, do których Krzyżacy sprowadzili w XV wieku kolonistów z Dolnej Saksonii. Stworzyli oni tutaj enklawę niemiecką, która później została nazwana Kosznajderią. Po 1466 r. była własnością królewską, wówczas znajdowała się w starostwie tucholskim.
Na terenie wsi znajduje się tzw. chata podcieniowa. Jest to drewniana chata na kamiennych podmurówkach, częściowo oszalowana. Ma dwuspadowy, kryty strzechą dach – konstrukcji zrębowej z węgłami na jaskółczy ogon bez ostatków. Szczytowa, dwutraktowa, dwuosiowa. W ścianie szczytowej podcień narożny z mieczowaniem. Szczyty ze śparogami.
Nie zabrakło miłośników kąpieli w jeziorze i ćwiczeń na świeżym powietrzu.
Kamień Krajeński – miasto w Polsce, położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim. Miasto leży pomiędzy dwoma jeziorami: Mochel i Brzuchowo, w północno-wschodniej części Krajny, na obszarze Krajeńskiego Parku Krajobrazowego, w pasie Pojezierza Południowopomorskiego (w tym Pojezierza Krajeńskiego).
Kamień Krajeński jest jedną z najstarszych miejscowości województwa kujawsko-pomorskiego. Najstarsza wzmianka o Kamieniu Krajeńskim datowana jest na rok 1107. Kamień był siedzibą kasztelanii. W mieście wzniesiono mury obronne i zamek z wieżą. Przetrwał on do 1721 r.
Zajechaliśmy nad Jezioro Mochel. Jest tu wspaniale zagospodarowany teren do wypoczynku przy każdej pogodzie. Dzisiaj temperatura powietrza wynosiła 29 stopni Celsjusza. Niebo było zachmurzone i wiał silny wiatr znad jeziora.
Dzisiejszy dzień spędziliśmy na wycieczce po Zaborskim Parku Krajobrazowym.
Powstał on na podstawie uchwały nr XI/68/90 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 28.II.1990 r. Początkowo nosił nazwę Chojnicki i organizacyjnie podlegał pod Tucholski Park Krajobrazowy z siedzibą w Tucholi, aby w 1991 r. zmienić nazwę, nawiązującą do historycznej Ziemi Zaborskiej, południowej części Kaszub. Park powstał w celu ochrony i popularyzacji dziedzictwa przyrodniczego, kulturowego i krajobrazu północno-zachodniej części Borów Tucholskich. Obecnie powierzchnia ZPK wynosi 34.026 ha. Od czerwca 2010 wchodzi on w skład największego w Polsce Światowego Rezerwatu Biosfery Bory Tucholskie.
Wyjechaliśmy w kierunku Brus. Zatrzymaliśmy się na parkingu leśnictwa Turowiec, by przejść do bunkra partyzanckiego Gryfa Pomorskiego. Bunkier zwano „Zielonym Pałacem”.
Czytaj dalej „Zaborski Park Krajobrazowy 21 czerwca 2021 r. – I”
Z Męcikału przejechaliśmy do Leśna, by przejść ścieżką edukacyjną Kręgi Kamienne.
Czytaj dalej „Zaborski Park Krajobrazowy 21 czerwca 2021 r. – II”